-
Osmanlı Hanedanligi.tr.gg
Osmanlı İmparatorluğu,Osmanlı Devleri,
II.Meşrutiyet
İKİNCİ MEŞRUTİYETİkinci Meşrutiyet Devri (Osmanlı Türkçesi ايکنجى مشروطيت) Osmanlı Anayasasının, 29 yıl askıda kaldıktan sonra, 24 Temmuz 1908′de yeniden ilan edilmesiyle başlayan ve 5 Kasım 1922′de Osmanlı Devleti’nin tasfiyesiyle sona eren dönem. Birinci Meşrutiyet resmen hiç sona ermemiş ve anayasa değişmemiş olduğu için, bazı tarihçiler tarafından, bir tek Meşrutiyet döneminin ikinci faslı olarak da değerlendirilir.
Toplam 14 yıl süren bu dönemde Türkiye parlamenter demokrasi, seçim, siyasi parti, askeri darbe ve diktatörlük olgularıyla tanışmış, iki büyük savaş (Balkan Savaşı ve Birinci Dünya Savaşı) yaşamış ve 600 yıllık imparatorluğun dağılmasına tanık olmuştur.
1908 Devrimi
II. Abdülhamit’in baskıcı yönetimine karşı örgütlü muhalefet, özellikle Rusya’daki 1905 Devrimi’nden sonra yaygınlık kazandı. Önceleri sadece Avrupa’daki muhalif aydınlar arasında gelişen devrimci örgütler, imparatorluk çapında özellikle yüksek okul öğrencileri ve askeri birlikler içinde taraftar buldu.
En güçlü muhalefet odakları Rumeli vilayetinde ve bu vilayetin başkenti olan Selanik’teki askeri birlikler idi. Bu birlikler 1903′ten beri Makedonya İsyanı’nı bastırma mücadelesi içinde yer almış, Bulgar ve Makedon devrim örgütlerinin örgütlenme ve mücadele biçimlerinden etkilenmişlerdi. Ortaya çıkan çeşitli devrim örgütleri 1907′de yurt dışındaki devrimcilerle irtibat kurarak Osmanlı İttihat ve Terakki Cemiyeti adı altında birleştiler.
Devrim hareketi 1908 Temmuz başlarında hız kazandı. 3 Temmuz’da Binbaşı Resneli Niyazi Bey, ardından Binbaşı Enver Bey isyan ederek, birlikleriyle beraber dağa çıktılar. 7 Temmuz’da bölgedeki durumu teftiş etmek için İstanbul’dan gönderilen Birinci Ferik (Korgeneral) Şemsi Paşa Manastır’da bir İttihat ve Terakki fedaisi tarafından vurularak öldürüldü. 20 Temmuz’da Firzovik’te toplanan büyük Arnavut kurultayı, meşrutiyet derhal ilan edilmezse isyan ederek İstanbul’a yürüme kararı aldı. 22 Temmuz’da II. Abdülhamit sadrazam Avlonyalı Ferit Paşa’yı azlederek yerine daha liberal bir isim olan Sait Paşa’yı getirdi. 23 Temmuz’da Selanik ve Manastır hükümet konaklarını ele geçiren isyancılar meşrutiyetin ilanını talep ettiler. 24 Temmuz’da padişahın isteğiyle İstanbul’da Kanun-ı Esasi’yi yeniden yürürlüğe sokan kararname ilan edildi. “Hürriyetin İlanı” olarak adlandırılan bu olay, bütün yurtta olağanüstü sevinç gösterileriyle karşılandı.
23 Temmuz günü Türkiye’de 1935 yılına dek Hürriyet Bayramı olarak kutlanmıştır.
31 Mart Olayı ve Abdülhamit’in Tahttan İndirilmesi
Seçimlerin ardından oluşan yeni Meclis-i Mebusan 17 Aralık 1908′de çalışmalarına başladı.
Bunu izleyen dönemde, ülkeyi perde arkasından yöneten İttihat ve Terakki yönetimine karşı bazı çevrelerde gitgide artan bir hoşnutsuzluk görüldü. 6 Nisan 1909 günü muhalif gazeteci Hasan Fehmi Bey’in bir İttihat ve Terakki fedaisi tarafından öldürülmesi, İstanbul’da büyük bir protesto gösterisine yol açtı. Nihayet 13 Nisan’da bazı askeri birliklerin ve medrese öğrencilerinin katıldığı bir ayaklanma başladı; bazı milletvekilleri linç edildi ve İttihatçı olarak bilinen gazeteler yağmalandı. Eski takvimle yeni takvim arasındaki 13 günlük farktan dolayı 31 Mart Olayı olarak anılan bu ayaklanma, Selanik’ten gelen Hareket Ordusu tarafından 24 Nisan’da bastırıldı. 27 Nisan’da yeniden toplanan meclis, II. Abdülhamit’i bu ayaklanmadan sorumlu tutarak tahttan indirilmesine ve yaşlı şehzade Reşat Efendi’nin V. Mehmet Reşat adıyla yerine geçirilmesine karar verdi.
8 Ağustos 1909′da Kanun-i Esasi üzerinde yapılan bir dizi radikal değişiklikle padişahın yetkileri “sembolik” bir düzeye indirildi. Artık vekiller heyeti (bakanlar kurulu) meclise karşı sorumluydu. Meclisten güvenoyu alamayan vekillerin ve hükümetin görevi sona eriyordu. Meclis başkanını padişah değil, meclis kendisi seçiyordu. Padişaha meclisi kapatma yetkisi tanınmakla birlikte, bu yetki koşullara bağlamış ve üç ay içinde yeni seçimlerin yapılması zorunlu hale getirilmişti.
Bugün 9 ziyaretçi (95 klik) kişi burdaydı!
Osmanli Hanedanligi
